احسن الحدیث (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احسن الحدیث (قرآن)، یکی از اسامی
قرآن کریم می‌باشد.
از جمله اسامی و صفات قرآن که در آیه ۲۳
سوره زمر به آن تصریح شده، «احسن الحدیث» است: (الله نزل احسن الحدیث کتابا متشابها مثانی تقشعر منه جلود الذین یخشون ربهم…)؛ "خدا زیباترین سخن را(به صورت) کتابی
متشابه متضمن
وعد و
وعید نازل کرده است آنان که از پروردگارشان می‌هراسند
پوست بدنشان از آن به لرزه می‌افتد".
«احسن» به معنای بهترین و «
حدیث » به معنای تازه و جدید، و نیز به معنای
سخن و کلام است.
فخررازی می‌گوید: احسن الحدیث بودن قرآن یا از لحاظ «لفظ» است، یا «معنا».
از جهت «لفظ» به دو دلیل احسن الحدیث خوانده شده است:
۱. برخورداری از
فصاحت و
بلاغت خاص و زیبایی بی نظیر؛
۲.
نظم در اسلوب و ترکیب جملات.
و از حیث «معنا» به چندین دلیل احسن الحدیث است:
۱. پاکی قرآن از تناقض گویی؛
۲. در بر داشتن
اخبار غیبی گذشته و پیش بینی از آینده؛
۳. برخورداری از علوم جدید و گوناگون.
طبرسی معتقد است قرآن، کلام خدا است، و کلام خدا را «حدیث» می‌گویند؛ همان گونه که کلام
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را
حدیث می‌نامند. و نیز قرآن کلام جدید است؛ زیرا نسبت به
کتاب‌های آسمانی پیامبران دیگر، جدید است و به دلیل نهایت فصاحت و
اعجاز ، ارائه ادله
توحید و
عدل ، بیان
احکام شرع ،
موعظه و قصه‌های پیامبران و… به آن «احسن الحدیث» می‌گویند.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «احسن الحدیث (قرآن)».
