احمد بن ابوالحسن ژنده پیل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شیخ الاسلام ابونصر احمد بن ابوالحسن بن احمد بن محمد نامقی جامی، معروف به «احمد ژنده پیل» یا «احمد جام»، از بزرگان
مشایخ عرفان ایرانی در نیمه دوم
قرن پنجم و نیمه اول قرن ششم هجری است.
وی در
سال ۴۴۱ ق در قریه نامق یا نامه، از توابع جام، از اعمال ترشیز، ولادت یافت. پدرانش برزگر بودند و او در جوانی، در نوشخواری و میگساری افراط می‌کرد. سرانجام در بیست و دو سالگی
توبه کرد و وارد حلقه
تصوف شد.
دوازده سال در
کوه نام قوششسال در کوه بیزد در خاک جام، به
خلوت نشست و سپس بنای
ارشاد را گذاشت. نخست در سرخسواستاد و زورآباد بود و در ضمن سفرهایی به
هرات،
نیشابور، بوزجان، مرو، باخرز و بسطام کرد و به
حج رفت.
سرانجام به روستای معدآباد در سرزمین جام رفت و در همانجا به سال ۵۳۶ هجری در ۹۵ سالگی زندگی را بدرود گفت و در بیرون دروازه معدآباد، به
خاک سپرده شد. مزار وی هم اکنون در همان ناحیه که امروز تربت خوانده می‌شود برپاست، و زیارتگاه است و به همین جهت آن محل را تربت جام می‌خوانند. ساختمان آرامگاه وی راملک غیاث الدین محمد کرت در سال ۷۱۹ ساخته است.
۱- رساله سمرقندیه
۲- انس التائبین
۳- مفتاح النجات
۴- روضة المذنبین و جنة المشتاقین
۵- کنوز الحکمة
۶- سراج السائرین
۷- بحار الحقیقة
۸- دیوان شعر احمد جام.
منبع: نرم افزار عرفان۳، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
