• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احادیث قرائات

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



روایات بیان گر نحوه قرائت پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) را احادیث قرائات گویند.




قرائت ازلحاظ شأن و موقعیت همانند احادیث میباشد و به سان حدیث، دارای قواعد و ضوابطی است. آن مأخذ و منبعی که ماده و اساسِ نخستینِ قرائات قرآنی از آن اشباع و سیراب می گردد همین روایات بازگو کننده قرائاتی است که از دهان و زبان رسول خدا (ص) و ائمه (ع) شنیده شده و بازگو می شوند، و یا عبارت از روایاتی است که گویای قرائاتی است که در حضور رسول خدا (ص) و ائمه (ع) انجام گرفته و آن حضرت بدان گوش فرا داده و آنها را تایید فرموده اند.



به عبارت دیگر می توان گفت از دیدگاه علمای اسلامی روایت از رسول خدا (ص) (و معصومین (ع) ) مأخذ منحصر به فرد و منبع اصیل قرائت است.




۳.۱ - عثمان بن صلاح


ابن جزری از ابو عمرو عثمان بن صلاح نقل می کند که : باید قرائتی که بدان عمل می شود نقل آن از رسول خدا (ص) به عنوان قرآن، متواتر و یا مستفیض باشد.

۳.۲ - ابن جزری


همو در کتاب "منجد المقرئین "(ص ۳) تصریح می کند که : باید قاری از إقراء به قرائتی که طبق رأی او درست و نیکو به نظر می رسد و در زمینه آن، نقل و روایتی وجود ندارد بر حذر باشد، و نیز باید از إقرائی که از نظر قواعد عربی و لغوی درست می نماید ولی فاقد روایت است خودداری کند.

۳.۳ - عثمان بن سعید


ابو عمرو عثمان بن سعید دانی نیز - مطابق نقل صاحب مناهل العرفان - می گوید : ائمه و استادان قرائت در مورد هیچیک از انواع قرائات قرآن به آنچه که از لحاظ لغت، رایج تر، و منطبق تر با قواعد عربی است وقعی نمی نهند، بلکه بر آن قرائاتی تکیه می کنند که ازثبوت فزون تری در روایت و صحت بیشتری درنقل برخوردار باشد. وقتی روایت و نقل در رابطه با قرائت ثابت شود نه قیاس و معیارهای قواعد و دستور زبان عربی می تواند آن را مردود سازد و نه رواج و شیوع لغت می تواند اعتبار آن را متزلزل کند، زیرا قرائت، سنتی است که باید از آن پیروی نموده و آن را پذیرفت و سرانجام بدان روی آورد.



ابن جزری، محمد بن محمد، النشرفى القراءات العشر، ج۱، ص۳۸.
زرقانی، محمد عبد العظیم، مناهل العرفان فى علوم القرآن، ج۱، ص۴۲۰.
فضلی، عبد الهادی، تاریخ قراءات قرآن کریم، ص۱۰۱-۱۰۵.



مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.    



جعبه ابزار