این کتاب در قطع وزیری و در یک مجلّد به صورت چاپ سنگی و در ۳۲۴ صفحه به چاپ رسیده است. تاریخ شروع نگارش این کتاب سال ۱۳۳۷ هـ. ق. و تاریخ اتمام آن سال ۱۳۴۱ هـ. ق. است. این کتاب در شرح احوال ربیع بن خثیم معروف به خواجه ربیع است و متشکّل از یک مقدمه و هشت باب و یک خاتمه است.
باب اول: در ردّ اشکالاتی است که به خواجه ربیع وارده شده است.
باب دوم: در بیان قرائنی است که دلالت بر خوبی وی دارد.
باب سوم: در بیان عبارات علمای علم رجال در مورد خواجه ربیع است .
باب چهارم: سخنانی از خواجه ربیع آورده شده است. که همگی دلالت بر نیکویی وی دارد .
باب پنجم: حکایاتی از او که دلالت بر ممدوح بودن وی است، آمده.
باب ششم: صفات نیکوی او آورده شده است.
باب هفتم: متضمّن حالات زهاد ثمانیه (هشت زاهد بزرگ) است که خواجه ربیع یکی از آن‌هاست.
باب هشتم: کیفیت بنای مقبره خواجه ربیع و در خاتمه نیز آداب زیارت قبورمؤمن و صالحان آمده است.
