• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ادات (مفردات نهج البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ادات یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای آلت می‌باشد.



این واژه در بیان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به‌معنای آلت بکار رفته است. «و الخالق لا بمعنی حرکة و نصب و السمیع لاباداة؛ خدا آفریننده است نه بدان معنی که دستی حرکت دهد و رنجی به بیند، شنواست نه با آلتی مانند گوش انسان.» جمع اداة ادوات است «الذی کلّم موسی تکلیما و اراه من آیاته عظیما بلا جوارح و لا ادوات و لا نطق و لا لهوات؛ خدایی که با موسی (علیه‌السلام) سخن گفت و از آیات عظیم خویش به او نشان داد، بدون اعضاء و بدون اسباب‌ها و بدون تکلم با زبان و بدون زبان کوچک که در حلق است.» «لهوات» جمع «لهاة» و آن زبان کوچک در حلق است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۱۲، خطبه۱۵۲.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۶۲، خطبه۱۸۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۳۵    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه




جعبه ابزار