ادات استفهام•
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
واژهای برای پرسش را ادات استفهام گویند.
«ادوات استفهام» مجموعه کلماتی هستند که برای
پرسش به کار میروند؛ مانند: « همزه، ای، این، ما، هل، انی، کیف، من و ایان».
۱. همزه (به معنای «آیا»): (اکان للناس عجبا...)؛ «آیا برای مردم شگفتآور است؟ ».
۲. ای (به معنای «کدام یک:» (... ایکم زادته هذه ایمانا...)؛ «این (
سوره ) ایمان کدام یک از شما را افزود؟».
۳. این (برای پرسش از مکان): (فاین تذهبون)؛ «پس به کجا میروید».
۴. هل (به معنای «آیا») (هل اتی علی الانسان حین من الدهر لم یکن شیئا مذکورا)؛ «آیا زمانی طولانی بر
انسان گذشت که چیز قابل ذکری نبود».
۵. ایان (برای پرسش از
آینده ): (یسالون ایان یوم الدین)؛ «پرسند روز
پاداش کی است».
۶. ما (به معنای «چه چیزی»): (وما تلک بیمینک یا موسی)؛ «وای
موسی در
دست راست تو چیست».
۷. انی (به معنای «کیف»): (... انی یحیی هذه الله بعد موتها...)؛ «چگونه
خداوند ، (اهل) این (ویرانکده) را پس از مرگشان
زنده میکند؟».
۸. کیف (
استفهام از
حال چیزی است، نه
ذات آن) (کیف تکفرون بالله...)؛ «چگونه خدا را منکرید».
۹. من (برای پرسش از شخص): (... ومن یغفر الذنوب الا الله...)؛ «و چه کسی جز خدا
گناهان را میآمرزد».
فرهنگنامه علوم قرآني، برگرفته از مقاله «ادات استفهام».