• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اراده انشایی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اراده انشایی به ابراز اراده حقیقی در عالم اعتبار اطلاق می‌شود.



اراده انشایی، مقابل اراده حقیقی بوده و به معنای ابراز اراده حقیقی در عالم اعتبار و مفهوم ، از طریق الفاظ ( ماده امر (ا - م - ر) یا صیغه افعل ) می‌باشد؛ به این بیان که اراده حقیقی، یعنی شوق مؤکد نسبت به مطلوب که به دنبال آن، یا خود شخص برای تحصیل مطلوب حرکت می‌کند و یا این که این شوق، او را به انشای امر وا می‌دارد تا دیگری را برای تحصیل مطلوب برانگیزد؛ صورت اخیر را اراده انشایی می‌گویند؛ برای مثال، شخص تشنه ، برای به دست آوردن آب ، یا خودش حرکت می‌کند، یا این که این اراده حقیقی را در قالب الفاظی ابراز می‌نماید و دیگری را روانه می‌کند تا برای او آب بیاورد.
[۱] بجنوردی، حسن، منتهی الاصول، ج۱، ص۱۱۷.
[۲] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱، ص۵۶۸.



۱. بجنوردی، حسن، منتهی الاصول، ج۱، ص۱۱۷.
۲. فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱، ص۵۶۸.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «اراده انشایی».



جعبه ابزار