اساس
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اساس یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای پایه و اصل می‌باشد.
این کلمه عبارت است از پایه و اصل.
امام علی (علیه‌السلام) در رابطه با
آل محمد (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده‌اند: «لا یقاس بآل محمد (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) من هذه الامة احد... هم اساس الدین و عماد الیقین الیهم یفیء الغالی و بهم یلحق التّالی و لهم خصائص حق الولایة و فیهم الوصیة و الوراثة؛
هیچ کس از این امت با آل محمد (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مقایسه و سنجیده نمی‌شود، آنها اساس و پایۀ دین و ستون یقینند، آدم غالی به آنها بر می‌گردد و عقب مانده به آنها لا حق می‌شود خصوصیت‌ها و برجستگی‌های حق ولایت برای آن‌هاست. وصی و وارث رسول (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آنها هستند.» تعبیر عجیبی است از
اهل بیت (صلوات‌اللّه‌علیهم) است.
جمع اساس، آساس است. چنان‌که دربارۀ
دین اسلام، فرموده: «فهو دعائم اساخ فی الحق اسناخها و ثبّت لها آساسها؛
اسلام ستون‌هایی است که خداوند پایه‌های آنها را در حق ثابت کرده و اساس‌های آنها را استوار فرموده است.»
«ساخ» یعنی در شیء نرمی فرو رفت «اسناخ» به معنی اصول و ریشه‌هاست. در بعضی نسخ نهج البلاغه، به جای اساس «اسس» نقل شده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۵۰.
