• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استحباب (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


استحباب از احکام پنج گانه فقهی به معنای طلب غیر حتمی و غیر جازم می‌باشد که فاعل آن قابل مدح بوده و تارک آن سزاوار کیفر نیست.
[۱] کفایه، ج۱، ص۱۳۳.    



در این مدخل از واژه‌های «تطوع» و «نفل» استفاده شده است. گفتنی است، استحباب مواردی همانند انفاق و... که از صیغه‌های امر یا غیر آن فهمیده می‌شود در ذیل مدخل‌های خود بیان خواهد شد.

۱. ↑ کفایه، ج۱، ص۱۳۳.    


فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «استحباب».    



جعبه ابزار