استصحاب حکمی2
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
استصحاب حکمی به
حکم به بقای
حکم وضعی یا
تکلیفی اطلاق می‌شود.
استصحاب حکمی، مقابل
استصحاب موضوعی است و به استصحابی گفته می‌شود که مستصحب آن حکمی از
احکام می‌باشد.
مستصحبی را که شخص نسبت به وجود آن
یقین دارد، گاهی موضوعی کلی از موضوعات شرعی و یا امری از امور خارجی بوده و گاهی حکمی از
احکام شرعی است؛ برای مثال، شخص در
نجاست آبی که در سابق پاک بوده،
شک نموده و آن گاه
استصحاب بقای
طهارت سابق جاری می‌نماید(حکم وضعی)، و یا مثل این که علم داریم
نماز جمعه در زمان حضور
معصوم علیه‌السّلام واجب بوده، سپس در
زمان غیبت در وجوب آن شک می‌کنیم، آن گاه با استصحاب، به
وجوب آن در زمان غیبت حکم می‌نماییم (حکم تکلیفی).
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «استصحاب حکمی».
