• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استصحاب سببی2

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



استصحاب سببی به استصحاب رافع شک در مستصحبِ استصحاب دیگر اطلاق می‌شود.



استصحاب سببی، مقابل استصحاب مسببی می‌باشد و به معنای استصحابی است که باعث از بین رفتن شک در مستصحب استصحاب دیگر می‌شود؛ به بیان دیگر، هرگاه جریان استصحاب در چیزی معین، باعث منتفی شدن شک در استصحاب دیگر گردد، شک در استصحاب اولی را «شک سببی» و شک در استصحاب دومی را «شک مسببی» می‌گویند و استصحاب در مورد اول را استصحاب سببی» و در مورد دوم را «استصحاب مسببی» می‌نامند؛ برای مثال، هرگاه شخصی لباس نجس را با آب قلیل بشوید و سپس شک کند آن آبی که در سابق پاک بود، آیا هنگام شستن لباس نجس بوده یا نه، تا در صورتی که آب مورد نظر قبل از شستن لباس، نجس شده، لباس هم نجس باشد. و اگر آن آب بر طهارت سابقش باقی مانده باشد، لباس هم پاک باشد؛ در این جا شخص با اجرای استصحاب طهارت در آب، حکم به طهارت لباس می‌نماید که نتیجه آن از بین رفتن شک در طهارت لباس می‌باشد.


در تعارض بین دو استصحاب، اگر یکی سببی و دیگری مسببی باشد، استصحاب سببی مقدم است.
[۴] ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج۴، ص۳۷۵.
[۵] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۴۹۰.
[۶] شیرازی، محمد، الوصول الی کفایة الاصول، ج۵، ص۱۰۶.
[۷] طباطبایی قمی، تقی، آراؤنا فی اصول الفقه، ج۳، ص۷۳.
[۸] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱۵، ص۸۵.
[۹] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱۴، ص (۹۱-۷۹).



۱. عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۳، جزء ۱، ص۶.    
۲. خمینی، روح الله، الرسائل، ج۱، ص۱۵۸.    
۳. خمینی، روح الله، الرسائل، ج۱، ص۲۴۴.    
۴. ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج۴، ص۳۷۵.
۵. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۴۹۰.
۶. شیرازی، محمد، الوصول الی کفایة الاصول، ج۵، ص۱۰۶.
۷. طباطبایی قمی، تقی، آراؤنا فی اصول الفقه، ج۳، ص۷۳.
۸. فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱۵، ص۸۵.
۹. فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱۴، ص (۹۱-۷۹).



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «استصحاب سببی».



جعبه ابزار