• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استصحاب عدم نعتی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



استصحاب عدم نعتی به استصحاب عدمِ متعلق به وصف یک ماهیت اطلاق می‌شود.



استصحاب عدم نعتی، مقابل استصحاب عدم محمولی است و به استصحابی گفته می‌شود که مستصحب آن، عدم نعتی می‌باشد، مثل: استصحاب عدم قرشی بودن زنی معینی، یا عدم مسکر بودن مایعی معین.


عدم، گاهی به اصل ماهیت چیزی تعلق می‌گیرد و بر آن ماهیت حمل می‌شود، مثل «زید معدوم» و «شریک الباری معدوم» که عدم، بر ماهیت زید و شریک الباری حمل شده است، و گاهی عدم، به وصفی از اوصاف ماهیتی که محل عروض آن است تعلق می‌گیرد، نه به اصل ماهیت ، مثل: عدم مسکر بودن سرکه‌ای که نسبت به جوشیدن آن شک وجود دارد؛ در این جا اِسکار، وصفی از اوصاف است و شک در این است که آیا سرکه‌ای که جوشیدن آن مشکوک است، به آن متصف شده است یا نه؛ به این عدم، «عدم نعتی» و استصحاب این عدم را «استصحاب عدم نعتی» می‌گویند.
[۲] ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج۴، ص (۲۶۰-۲۵۶).
[۳] خویی، ابوالقاسم، مصباح الاصول، ج۳، ص۱۸۴.
[۴] خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۵، ص۲۱۱.
[۵] کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص۵۳.



عدم نعتی .


۱. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۲، ص۵۲۶.    
۲. ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج۴، ص (۲۶۰-۲۵۶).
۳. خویی، ابوالقاسم، مصباح الاصول، ج۳، ص۱۸۴.
۴. خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۵، ص۲۱۱.
۵. کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص۵۳.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «استصحاب عدم نعتی».



جعبه ابزار