مراد از اسوه، مالی است که بستانکاران به نسبت حقّ خود، در آن سهیم هستند و قاضی آن را به نسبت سهم هریک، میان ایشان تقسیم میکند. گاهی نیز اسوه وصفبستانکار قرار گرفته و گفته میشود«أُسوَةٌ مَع الغُرَماء»که منظور یکی از بستانکاران است.
مال در دو صورت اسوه غرما قرار میگیرد:
۱. پس از حکم قاضی به ممنوعیت فرد ورشکسته از تصرف در اموالش که در این صورت، مال مفلس به نسبت سهم هریک از طلبکاران، میان آنان تقسیم میشود
