• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اصحاب سبت (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اَصْحاب سَبْت، قومی از بنی اسرائیل ، یاد شده در قرآن کریم که از شریعت الهی روی تافتند و به عذاب خداوند گرفتار شدند.


سبت در لغت به معنای قطع است.
[۱] المفردات، راغب اصفهانی، ذیل «سبت».    


اصحاب سبت، گروهی از بنی اسرائیل و یهود و اهل ایله بودند
[۲] تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۸، ص۳۰۷.    
که در کنار دریا و مشرف به آن سکونت داشتند. آنان به دلیل نادیده گرفتن حکم تعطیل عمل (صید ماهی) در روز شنبه ، به اصحاب سبت نامیده شدند. در این مدخل از واژه‌های «السبت» و «القرده» استفاده شده است.

امتحان اصحاب سبت، عبرت از اصحاب سبت، عصیان اصحاب سبت، کیفر اصحاب سبت، لعن اصحاب سبت، ماهی گیری اصحاب سبت، مسخ اصحاب سبت.

۱. ↑ المفردات، راغب اصفهانی، ذیل «سبت».    
۲. ↑ تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۸، ص۳۰۷.    


فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اصحاب سبت».    



جعبه ابزار