این اثر زیبا به حقیقت نوعی نوسازی در نگارش کتابهای درسی دوره سطح محسوب میشود و مؤلف فرزانه، آن را به منظور تدریس در دانشکده فقهنجف نوشته است. نو آوری علمی، اتقان و عمق مطالب، اصول فقه را اثری جاودان و ماندنی ساخته و استاد به منظور رفع خلأ موجود بین دو کتاب معالم و «کفایه» و با تأسی از ابتکار استاد خویش شیخ محمد حسین اصفهانی ـ در دستهبندی مباحث ـ آن را تنظیم کرده است.
