• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اعمی(صحیح و اعم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



قائل به عمومیت الفاظ معاملات و عبادات برای مصادیق تامّ و ناقص می باشد.



اعمی، که مقابل صحیحی است، به شخص یا اشخاصی گفته می‌شود که اعتقاد دارند الفاظ عبادات و معاملات ، هم برای عبادات و معاملات دارای اجزا و شرایط کامل وضع شده است و هم برای عبادات و معاملات دارای اجزا و شرایط ناقص، مانند: لفظ «صلوة وبیع» که برای دلالت بر نماز و معامله صحیح و فاسد وضع شده‌اند.


و صحت نذر در عبادات مکروه ، استدلال نموده است، که به همه آنها اشکال شده است.
[۵] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۲، ص (۳۱۸- ۲۶۸).
[۶] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص (۴۸- ۳۸).



۱. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۱، ص۹۵.    
۲. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۴۴.    
۳. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۲۰۲.    
۴. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص (۴۷-۳۴).    
۵. فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۲، ص (۳۱۸- ۲۶۸).
۶. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص (۴۸- ۳۸).



فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «اعمی(صحیح و اعم)».



جعبه ابزار