• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

افتراء (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


دیگر کاربردها: افترا (ابهام‌زدایی).
مقالات مرتبط: افترا (اخلاق)، عناوین قاموس قرآن (جلد ۵).

اِفْتِراء (به کسر الف و تاء و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای جعل دروغ و چيزى از خود در آوردن است.


اِفْتِراء:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۷۱.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۴.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۲۹.    
به معنى جعل دروغ و چيزى از خود در آوردن است.

(وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ‌ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ كَذِباً)
[۴] انعام/سوره۶، آیه۲۱.    
«كيست ظالم‌تر از آنكه بر خدا دروغ ببندد».
(أَمْ يَقُولُونَ‌ افْتَراهُ‌ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ‌)
[۵] یونس/سوره۱۰، آیه۳۸.    
«بلكه می‌گويند: قرآن را ساخته است بگو يک سوره به مانند آن بياوريد».
در آیه‌ (فَقَدِ افْتَرى‌ إِثْماً عَظِيماً)
[۶] نساء/سوره۴، آیه۴۸.    
طبرسی‌ (إِثْماً) را مفعول مطلق و (افْتَرى‌) را به معنى اثم گرفته يعنى: «حقا كه گناه كرده، گناه بزرگى».
[۷] طبرسی، مجمع البیان، ج۳، ص۸۸.    
و شايد مفعول فعل محذوف باشد، يعنى: «افْتَرَى‌ و اثم اثما عظيما».

۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۷۱.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۴.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۲۹.    
۴. ↑ انعام/سوره۶، آیه۲۱.    
۵. ↑ یونس/سوره۱۰، آیه۳۸.    
۶. ↑ نساء/سوره۴، آیه۴۸.    
۷. ↑ طبرسی، مجمع البیان، ج۳، ص۸۸.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "افتراء"، ج۵، ص۱۷۱.    


رده‌های این صفحه : افتراء | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان اخلاقی قرآن | واژه شناسی واژگان سوره انعام | واژه شناسی واژگان سوره نساء | واژه شناسی واژگان سوره یونس
جعبه ابزار