اقحوان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اقحوان از مفردات
نهج البلاغه، به معنای گیاهی خوشبو به‌نام
بابونه است؛ که
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در توصیف
طاووس از این کلمه استفاده نموده است.
این واژه به معنای بابونه است. امام (صلوات‌اللّه‌علیه) در وصف طاووس فرموده: «و مع فتق سمعه خطّ کمستدقّ القلم فی لون الاقحوان ابیض یقق؛
یعنی: و در شکاف گوشش خطّی است به باریکی سر قلم و به رنگ گل بابونه بسیار سفید.»
در شرح
عبده گوید: اقحوان: بانونج سفید.
و در
المنجد آمده: «الاقحوان نبات براق زهره مفلّجة صغیرة یشبهون بها الاسنان» و در فرهنگ عمید آمده: بابونه گیاهی است خوشبو ... دارای گل‌های سفید، به عربی اقحوان گویند. این کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
«یقق» بسیار سفید به قرینۀ «ابیض یقق». منظور از اقحوان گل سفید آن است نه ساقه‌های سبزش.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۵۵.
