اقرار ظالمان (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

ستمگران به ستمگری شان، هنگام دیدن عذاب الهی اعتراف می کنند.

---

فلمآ احسوا باسنآ اذا هم منها یرکضون(هنگامی که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان پا به فرار گذاشتند!) قالوا یـویلنآ انا کنا ظــلمین...(گفتند: «ای وای بر ما! به یقین ما ستمگر بودیم!»)
و لئن مستهم نفحة من عذاب ربک لیقولن یـویلنا انا کنا ظـلمین.(اگر کمترین عذاب پروردگارت به آنان برسد، فریادشان بلند می‌شود که: «ای وای بر ما! ما همگی ستمگر بودیم!»)

---

بی فایده بودن اقرار ستمگران کافر به گناه خویش در قیامت از آیات زیر استفاده می شود.
فیومـئذ لاینفع الذین ظـلموا معذرتهم ولا هم یستعتبون.(آن روز عذرخواهی ظالمان سودی به حالشان ندارد، و توبه آنان پذیرفته نمی‌شود.)
یوم لاینفع الظـلمین معذرتهم ولهم اللعنة ولهم سوء الدار.(روزی که عذرخواهی ظالمان سودی به حالشان نمی‌بخشد؛ و لعنت خدا برای آنها، و خانه (و جایگاه) بد نیز برای آنان است.)

---

اقرار ستمگران دوزخی به حقانیت وعده دوزخ:
ونادی اصحـب الجنة اصحـب النار... فهل وجدتم ما وعد ربکم حقا قالوا نعم فاذن مؤذن بینهم ان لعنة الله علی الظـلمین.
اقرار ستمگران در قیامت به گمراهی خود از آیات زیر استفاده می شود.
و یوم یعض الظالم علی یدیه یقول یـلیتنی اتخذت مع الرسول سبیلا(و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان می‌گزد و می‌گوید: «ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم!) یـویلتی لیتنی لم اتخذ فلانا خلیلا(ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم!) لقد اضلنی عن الذکر...(او مرا از یادآوری (حق) گمراه ساخت بعد از آنکه (یاد حق) به سراغ من آمده بود!» و شیطان همیشه خوارکنند انسان بوده است!)

---

اقرار ضمنی قوم ابراهیم به ستم خود از آیات زیر قابل برداشت است.
قالوا ءانت فعلت هـذا بـالهتنا یـابرهیم((هنگامی که ابراهیم را حاضر کردند،) گفتند: «تو این کار را با خدایان ما کرده‌ای، ای ابراهیم؟!»)فرجعوا الی انفسهم فقالوا انکم انتم الظـلمون.(آنها به وجدان خویش بازگشتند؛ و (به خود) گفتند: «حقّا که شما ستمگرید!»)
کافران ستمگر، به ستم خویش هنگام برپایی قیامت اقرار می کنند.
واقترب الوعد الحق فاذا هی شـخصة ابصـر الذین کفروا یـویلنا قد کنا فی غفلة من هـذا بل کنا ظــلمین.(و وعده حق (قیامت‌) نزدیک می‌شود؛ در آن هنگام چشمهای کافران از وحشت از حرکت بازمی‌ماند؛ (می‌گویند:) ای وای بر ما که از این (جریان) در غفلت بودیم؛ بلکه ما ستمکار بودیم!)

---