اگر شرکتشان (دو اسم) در لفظ باشد و در معنی و میانشان هیچ تفاوت نباشد آن را اسماء متواطیه خوانند، چنان که انسان که بر زید افتد و بر بکر و خالد. (انّ اللّفظتین او الألفاظ إن إشترکتا فی اللّفظ و المعنی بلا تفاوت بینها تسمّی اسماء متواطئة، مثل الانسان المحمول علی زید و بکر و خالد).
[۴]السهروردي، شهاب الدين، مجموعه مصنّفات شیخ اشراق، ج۳، ص۳۳۹.
هی الّتی تدلّ من الاشیاء الکثیرة علی معنی واحد مشترک فیها.
[۵]إبن رشد، احمد بن محمد، تفسیر ما بعد الطّبیعة، ص۶۷.
