امام سجاد (علیهالسلام) در وصف او چنین میفرماید: «خداوند عباس را رحمت کند که برادرش حسین (علیهالسلام) را بر خود ترجیح داد و خود را در راه او فدا کرد تا جایی که دستانش قطع شد. خداوند نیز در مقابل آن، دو بال به او عطا کرد که با آن در بهشت پرواز میکند... عباس نزد خداوند چنان مقام والایی دارد که همه شهیدان در روزقیامت، به مقام او غبطه میخورند».
او مردی بسیار شجاع بود که لحظهای در جانبازی خود برای امامش، تردید نکرد. حتی وقتی که شمر برای او اماننامه آورد، ایشان بهشدت با این امان مخالفت کرده و توجهی به زنده ماندنش در صورت پذیرش امان و کشته شدنش در صورت رد آن نکرد.
[۲]ابن طاووس، علی بن موسی، اللهوف علی قتلی الطفوف، ص۸۸، تهران، انتشارات جهان، چاپ اول، ۱۳۴۸ش.
او به گونهای در راه دفاع از دین اسلام و حمایت از امام خود پایدار بود که حاضر بود همه چیز خود را در این راه فدا کند؛ ازاینرو وقتی دستان مبارک آن حضرت را از بدن جدا کردند، فریاد زد: «اگر دستم را از بدنم جدا کنید، به خداقسم که دست از حمایت از دین خود برنمیدارم».
آن حضرت با اینکه بهشدت تشنه بودند، بعد از اینکه خود را به آب رساندند، از نوشیدن آب خودداری کرده و تمام تلاش خود را صرف رساندن آب به خیمهها و کودکان تشنه کردند.
این کار او نشاندهنده اوج وفاداری نسبت به امام خود است که به خود اجازه نمیدهد قبل از امام خود که تشنهکام است، از آب بنوشد. ما میتوانیم با توجه به این ویژگیها و دیگر خصایص این شخصیت بزرگ، راه استقامت در مسیر حق و صراط مستقیم و اطاعت از امام و ولی خود را بیاموزیم و به گونهای باشیم که آخرت خود را فدای دنیا و زندگی دنیوی خود نکنیم.