• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امام (به فتح الف)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


امام (به فتح الف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای جلو می‌باشد که در بیان حضرت علی (علیه‌السلام) به همین معنی بکار رفته است.


اَمام (به فتح اوّل) به معنای جلو می‌باشد.

این کلمه حدود پانزده بار در «نهج البلاغه» به کار رفته است؛ همانند این بیان از امام علی (علیه‌السلام): «فاّن امامکم عقبة کؤدا و منازل مخوفة مهولة؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۲۱، خطبه۲۰۴.    
در پیش شما گردنه‌ای هست که بالا رفتنش مشکل است و جلو شما منازلی هست هولناک و مخوف.» همچنین در این مورد نیز بکار رفته است:
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۳، خطبه۱۸۶.    


۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۲۱، خطبه۲۰۴.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۳، خطبه۱۸۶.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «امّی»، ص۷۷.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار