امداد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
امداد به یاری کردنی اطلاق می شود که جنبه دائمی داشته باشد و به صورت مستمر ادامه یابد.
کلمه" امداد" مصدر باب "افعال"، به معنی یاری رساندن و به فریاد رسیدن است، یاری رساندن ممکن است در راه خیر باشد یا در راه شر
و در اصطلاح به معنای یاری رساندن بصورت متصل، مداوم و پی درپی می باشد،
بنابراین امداد به یاری کردنی اطلاق می شود که جنبه دائمی داشته باشد و به صورت مستمر ادامه یابد.
امداد
خداوند به
مؤمنین و یاری رساندن به آنان در شرایط و حالات مختلف به طور دائمی می باشد که چنین امدادی از طرف خداوند قطع نمی گردد، مگر این که صفت
ایمان از افراد جامعه سلب شود که در چنین حالتی امدادی در کار نخواهد بود.
قرآن کریم در آیات متعدد به تحقق تاریخی سنت امداد مؤمنین اشاره نموده است: «وَ لَقَدْ أَوْحَیْنا إِلی مُوسی أَنْ أَسْرِ بِعِبادی فَاضْرِبْ لَهُمْ طَریقاً فِی الْبَحْرِ یَبَساً لا تَخافُ دَرَکاً وَ لا تَخْشی» «ما به
موسی وحی فرستادیم که شبانه بندگانم را (از مصر) با خود ببر و برای آن ها راهی خشک در
دریا بگشا که نه از تعقیب (فرعونیان) خواهی ترسید، و نه از غرق شدن در دریا!»
«فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِیَهُمْ مِنَ الْیَمِّ ما غَشِیَهُمْ» «فرعون با سپاهیانش بدنبال ایشان حرکت کردند،
آب دریا
فرعون و سپاهیانش را پوشاند و غرق کرد»
یکی از جنگ هایی که در صدر
اسلام میان مسلمانان و کفار اتفاق افتاد
جنگ بدر بود که خداوند در این باره می فرماید: «إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِینَ أَلَنْ یَکْفِیَکُمْ أَنْ یُمِدَّکُمْ رَبُّکُمْ بِثَلاثَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُنْزَلِینَ»
«در آن هنگامی که تو به مؤمنان می گفتی: آیا کافی نیست که پروردگارتان، شما را به سه هزار نفر از
فرشتگان ، که (از
آسمان ) فرود می آیند یاری کند؟» صاحب تفسیر تبیان از ابن عباس، حسن، قتاده،
مالک بن ربیعه و... نقل کرده که امداد به واسطه
ملائکه در روز بدر بود.
خداوند در مورد
امداد غیبی به واسطه فرستادن
باد و
طوفان ، می فرماید: «.. إِذْ جاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ رِیحاً وَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها...» «در آن هنگام که لشکرهایی (عظیم) به سراغ شما آمدند؛ ولی ما باد و طوفان سختی بر آنان فرستادیم و لشکریانی که آن ها را نمی دیدید.»
در مورد
جنگ حنین خداوند به مؤمنین متذکر می شود که شما را در مراحل مختـلف یـاری رسانـدیم با ایـن که دارای نیـروی زیـادی بودیـد ولی در عیـن حـال نتو انستید بر دشمن غلبه کنید، اما خداوند برای شما آرامش روحی ایجاد نمود: «ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلی رَسُولِهِ وَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ وَ أَنْزَلَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها..» «سپس خداوند آرامش خود را بر پیامبرش و بر مؤمنان نازل کرد و لشکرهایی فرستاد که شما نمی دیدید.»
«سَنُلْقِی فِی قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَکُوا بِاللَّهِ...» «بزودی در دلهای کافران، بخاطر این که بدون دلیل، چیزهایی را برای خدا همتا قرار دادند، رعب و
ترس می افکنیم»
«وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکُمْ..» «هر نیرویی که در توان دارید، برای مقابله با آنها (دشمنان) آماده سازید و (همچنین) اسبهای ورزیده (برای میدان نبرد)، تا به وسیله آن دشمن
خدا و دشمن خویش را بترسانید»
کلمه" قوة" به معنای هر چیزی است که با وجودش کار معینی از کارها ممکن می گردد، قوه در
جنگ به معنای هر چیزی است که جنگ و دفاع با آن امکان پذیر است، از قبیل انواع اسلحه و مردان جنگی با تجربه و دارای سوابق جنگی و تشکیلات نظامی.
«وَ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِیحُکُمْ..» «و (فرمان) خدا و
پیامبرش را اطاعت نمایید و نزاع (وکشمکش) نکنید، تا سست نشوید، و قدرت شما از میان نرود»
«بَلی إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ یَأْتُوکُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا یُمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُسَوِّمینَ» «آری، اگر استقامت و
تقوا پیشه کنید، و دشمن به همین زودی به سراغ شما بیاید، خداوند شما را به پنج هزار نفر از فرشتگان، که نشانه هایی با خود دارند، مدد خواهد داد!»
(۱) علی اکبر دهخدا، لغت نامه دهخدا، تهران؛ انتشارات دانشگاه تهران؛ س ۱۳۴۵، ج ۸، ص ۱۷۳؛
(۲) ابوالفضل داور پناه، انوار العرفان فی تفسیر القرآن ؛ تهران: انتشارات صدر، س۱۳۷۵ ش، چ اول ، ج ۶، ص ۴۴۴؛
(۳) فضل بن حسن طبرسی، تفسیر جوامع الجامع؛ ترجمه مترجمان، مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی ، س۱۳۷۷ ش، چ دوم ، ج ۲، ص۴۳۸؛
(۴) محمد بن حسن طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن ، تحقیق احمد قصیرعاملی، بیروت ، دار احیاء التراث العربی، ج ۲، ص۵۷۹.
(۵) علامه طباطبایی، ترجمه المیزان، ترجمه موسوی همدانی، محمد باقر، قم: جامعه مدرسین، چ پنجم، ج ۹، ص ۱۵۰.
پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام، برگرفته از مقاله «امداد»
