• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

انمله (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




اَنْمُله‌ (به فتح الف و سکون نون و ضم میم) از واژگان قرآن کریم به معنای سر انگشت و به قولی بند آخر انگشت می‌باشد.



اَنْمُله‌: به معنای سر انگشت و به قولی بند آخر انگشت می‌باشد.


(وَ اِذا خَلَوْا عَضُّوا عَلَیْکُمُ‌ الْاَنامِلَ‌ مِنَ الْغَیْظِ) «چون خلوت کنند از غیظِ بر شما، سر انگشتان بجوند».
در مجمع گفته: اصل آن از نمل است، سر انگشت تشبیه شده به مورچه در کوچکی و حرکت.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۱۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۸۷.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۹۴.    
۵. آل عمران/سوره۳، آیه۱۱۹.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۶۰۰.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۳، ص۶۰۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۸۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۲۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۲۱.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۲۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نمل"، ج۷، ص۱۱۴.    






جعبه ابزار