اهل سنّت و ولادت مهدی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بيشتر
اهل سنّت به تولد
حضرت مهدى (عليه‌السّلام) اعتقادى ندارند؛ اما دانشمندانى چند از آنان، افزون بر اشاره به ولادت آن حضرت در
سال ۲۵۵ ق، آن حضرت را همان موعود مورد اشاره در كلام
پيامبر اكرم (صلّى‌اللّه‌عليه‌و‌اله‌و‌سلّم) دانسته‌اند.
كسانى كه در نوشته‌هاى خود به ولادت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) اشاره كرده‌اند را مى‌توان به دو دسته تقسيم كرد:
۱. كسانى كه ولادت امام مهدى (عليه‌السّلام) را گزارش كرده‌اند، ولى بر موعود بودن آن حضرت، ساكت مانده‌اند. (يادآورى: برخى از اهل سنّت كه ولادت حضرت مهدى (عليه‌السّلام) را گزارش كرده‌اند، آن را از ديدگاه
شيعه بيان كرده‌اند؛ در حالى كه عده‌اى گمان كرده‌اند تمام كسانى كه ولادت آن حضرت را نقل كرده‌اند، بر اين باور هستند كه آن حضرت به
دنيا آمده است).
الف.
ابن اثير جزرى (م ۶۳۰ ق)، در كتاب
الكامل فى التاريخ دربارۀ حوادث سال ۲۶۰ ق چنين نوشته است:
در اين سال،
ابو محمد علوى عسكرى وفات كرد. او يكى از دوازده امام مذهب
اماميه و پدر محمّد است كه معتقدند او منتظر مى‌باشد.
ب.
ابن خلكان (م ۶۸۱ ق) در كتاب
وفيات الاعيان گويد:
ابو القاسم محمد بن حسن عسكرى، فرزند
على الهادى، فرزند
محمد الجواد كه پيشينيان او ذكر شد، بر اساس اعتقاد اماميه دوازدهمين از دوازده امام، و معروف به الحجة است. . . ولادتش،
روز جمعه نيمۀ شعبان سال ۲۵۵ بود.
ج.
ذهبى (م ۷۴۸ ق) در كتاب
العبر گويد:
و در آن سال (يعنى ۲۵۶ ق) محمّد، فرزند حسن فرزند على الهادى فرزند محمد الجواد، فرزند على الرضا، فرزند
موسى الكاظم، فرزند
جعفر الصادق علوى حسينى، ابو القاسم به دنيا آمد كه رافضى‌ها او را الخلف الحجه و مهدى منتظر و صاحب الزمان
لقب داده‌اند و او، واپسين از
دوازده امام است.
۲. كسانى كه افزون بر گزارش ولادت آن حضرت، به موعود بودن او تصريح كرده‌اند:
الف.
كمال الدين محمد بن طلحۀ شافعى (م ۶۵۲ ق) در كتاب «
مطالب السؤول» گويد:
ابو القاسم محمد بن حسن خالص، پسر على متوكل، پسر قانع، پسر على الرضا، پسر موسى الكاظم، پسر جعفر الصادق، پسر محمد الباقر، پسر على زين العابدين، پسر حسين الزكى، پسر على المرتضى امير المؤمنين، پسر ابو طالب، مهدى، حجّت، خلف، صالح، منتظر و
رحمت و بركات
خداوند سبحانه و تعالى بر او باد.
ب.
نور الدين على بن محمد بن صباغ مالكى (م ۸۵۵ ق) فصل دوازدهم از كتابش الفصول المهمّه را با اين عنوان آورده است: «در شرح حال ابو القاسم حجه، خلف صالح، پسر ابو محمد حسن خالص، او امام دوازدهم است.»
در اين فصل، به گفتۀ
كنجى شافعى چنين
احتجاج مى‌كند:
از چيزهايى كه دلالت مى‌كند مهدى از هنگام غيبتش تاكنون زنده و باقى است،
كتاب و
سنّت مى‌باشد و در بقاى او هيچ مانعى نيست؛ همانند باقى ماندن
عيسى بن مريم و
خضر و
الياس از اولياى خدا و
دجال كور و
ابليس ملعون از دشمنان خدا.
سپس دليل‌هاى خود را از كتاب و سنّت بيان مى‌كند و
تاريخ ولادت، دليل‌هاى
امامت، گوشه‌هايى از اخبار زندگانى،
غيبت، مدت دولت كريمه، كنيه، خاندان و مطالب ديگرى از حضرت مهدى محمد بن حسن عسكرى را به تفصيل ذكر مى‌كند.
البته كسانى كه به اين حقيقت
اعتراف كرده‌اند، بسيار بيش از افراد مورد اشاره‌اند. علاقه‌مندان، لازم است به كتاب‌هاى مفصل مراجعه كنند.
اهل سنت و مهدى موعود.
فرهنگ‌نامه مهدویت، سلیمیان، خدامراد، ص۱۰۰-۱۰۲، برگرفته از مقاله «اهل سنّت و ولادت مهدی».
