• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اوّل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اَوّل (به فتح الف و واو مشدد) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای مقابل آخر و پایان می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص اولین جهاد و مراتب امر به معروف و نهی از منکر، به عنوان مجاهدت در راه خداوند، از این واژه استفاده نموده است.


اوّل (به فتح الف و واو مشدد) به معنای مقابل آخر و پایان است. این واژه وصف بوده و مؤنّث آن اولی است؛ مثل: اخری.

امام (علیه‌السلام) در خصوص اولین جهادی که در آن مغلوب شده‌اید فرموده است: «اوّل ما تغلبون علیه من الجهاد، الجهاد بایدیکم ثمّ بالسنتکم ثم بقلوبکم؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۰۰۰، حکمت۳۷۵.
اولین جهادی که در آن مغلوب شده و دست بر می‌دارید، جهاد با دست و سلاح است، بعد جهاد با زبان «امر بمعروف و نهی از منکر» و بعد جهاد با قلب؛ حتّی منکر را در قلب هم ناخوش نمی‌دارید.»

این لفظ به صورت جمع و مفرد و مؤنث و مذکّر حدود هشتاد و چهار بار در «نهج البلاغه» به کار رفته است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۰۰۰، حکمت۳۷۵.


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اوّل»، ص۱۰۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار