• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

این (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



این (به فتح الف) از مفردات نهج البلاغه، به معنای رسیدن و پرسیدن از مکان می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) به هر دو معنا از این واژه استفاده نموده است.



این (به فتح الف) به معنای رسیدن و پرسش از مکانی که فرد در آن قرار دارد می‌باشد.


این کلمه به دو معنی استعمال شده است که عبارتند از:

۲.۱ - به معنای رسیدن

این واژه گاهی به معنای رسیدن، آمده است. لذا آن حضرت (علیه‌السلام) در نامه‌ای به معاویه می‌نویسد: «اما بعد فقد آن لک آن تنتفع باللّمح الباصر من عیان الامور؛ رسید وقتی که بهره‌گیری با نگاه آشکار از کارهای واضح.»
• از این ماده، فقط همین مورد در «نهج البلاغه» آمده است.

۲.۲ - به معنای مکان

این کلمه گاهی نیز به معنای مکان، آمده است که امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با حق تعالی فرموده‌اند: «و لا ینظر بعین و لا یحدّ باین و لا یوصف بالازواج؛ خدا با چشم نگاه نمی‌کند، و با مکانی محدود نمی‌شود و با امثال و جفتها توصیف نمی‌شود.»
• این کلمه یک‌بار در «نهج البلاغه» به کار رفته است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۵۵، نامه۶۵.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۶۲، خطبه۱۸۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «أین»، ص۱۰۶.    






جعبه ابزار