این (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
این (به فتح الف) از مفردات
نهج البلاغه، به معنای رسیدن و پرسیدن از مکان می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) به هر دو معنا از این واژه استفاده نموده است.
این (به فتح الف) به معنای رسیدن و پرسش از مکانی که فرد در آن قرار دارد می‌باشد.
این کلمه به دو معنی استعمال شده است که عبارتند از:
این واژه گاهی به معنای رسیدن، آمده است. لذا آن حضرت (علیه‌السلام) در
نامه‌ای به
معاویه می‌نویسد: «اما بعد فقد آن لک آن تنتفع باللّمح الباصر من عیان الامور؛
رسید وقتی که بهره‌گیری با نگاه آشکار از کارهای واضح.»
• از این ماده، فقط همین مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
این کلمه گاهی نیز به معنای مکان، آمده است که امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با
حق تعالی فرموده‌اند: «و لا ینظر بعین و لا یحدّ باین و لا یوصف بالازواج؛
خدا با
چشم نگاه نمی‌کند، و با مکانی محدود نمی‌شود و با امثال و جفتها توصیف نمی‌شود.»
• این کلمه یک‌بار در «نهج البلاغه» به کار رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «أین»، ص۱۰۶.
