• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بأو

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بأو (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای کبر و بلند طلبی می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص خلقت زمین از این واژه استفاده نموده است.



بَأو (به فتح باء) به معنای کبر و بلند طلبی، می‌باشد.


امام (علیه‌السلام) درباره خلقت زمین فرموده‌اند: «و سکنت الارض مدحوّة فی لجّة تیارّه و ردّت من نخوة بأوه و اعتلائه؛ زمین به حالت گسترده در روی دریای متلاطم آرام گرفت و نخوت کبر و اعتلای دریا را برگردانید.»


این لفظ فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۲، خطبه۹۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَأو»، ص۱۰۸.    






جعبه ابزار