باب بنی‌سفیان بن عبدالاسد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
باب بنی سفیان بن عبدالاسد به یکی از درهای
مسجدالحرام اطلاق می‌شود.
باب بنی سفیان دومین در از درهای ضلع جنوبی مسجدالحرام است
که به سبب روبه رو بودن با خانه‌های بنی سفیان بن اسد مخزومی، بدین نام مشهور گشت.
از این در با نام‌های باب الحناطین
به سبب روبه رو بودن با بازار گندم فروشان و نیز باب البغله
به علت بسته شدن قاطر
پیامبر در این مکان
یاد شده است. ازرقی این باب را سمانین
و ناصر خسرو آن را فسانین
نامیده‌اند. از
سده ۵ق. این در با نام بغله در منابع گوناگون یاد شده است.
باب بنی سفیان به
سال ۱۶۴ق. به دستور مهدی عباسی با دو لنگه در ایجاد شد.
در برابر این در، یک ستون با دو طاق به ارتفاع ۱۳ ذرع و نیم (کمتر از هفت متر) ساخته شده بود. فاصله میان دیوارهای باب را بیش از آن دانسته‌اند.
این باب که در دوران عثمانی به سال ۹۸۴ق. بازسازی شد،
با ۱۱ پله به کف
مسجدالحرام راه می‌یافت و درآستانه آن، این نوشته به خط ثلث آمده بود: «بسم الله الرحمن الرحیم فانظر الی آثار رحمة الله کیف یحیی الارض بعد موتها ان ذلک لمحیی الموتی و هو علی کل شیء قدیر صدق الله العظیم و الحمدلله رب العالمین»
البته طه عماره این عبارات را ویژه باب شریف عجلان می‌داند.
از این باب تنها تا سده ۱۴ق. در منابع یاد شده
و در گسترش دوران سعودی برداشته شد.
اخبار مکه: الازرقی (م. ۲۴۸ق.) ، به کوشش رشدی الصالح، مکه، مکتبة الثقافه، ۱۴۱۵ق؛ التاریخ القویم: محمد طاهر الکردی، به کوشش ابن دهیش، بیروت، دار خضر، ۱۴۲۰ق؛ تاریخ عمارة و اسماء ابواب المسجدالحرام: عبدالقادر، عماره، جامعة‌ام القری؛ تاریخ مکة المشرفه: محمد ابن الضیاء (م. ۸۵۴ق.) ، به کوشش علاء و ایمن، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۴ق؛ تحصیل المرام: محمد بن احمد الصباغ (م. ۱۳۲۱ق.) ، به کوشش ابن دهیش، ۱۴۲۴ق؛ سفرنامه ناصر خسرو: ناصر خسرو (م. ۴۸۱ق.) ، تهران، زوار، ۱۳۸۱ش؛ سمط النجوم العوالی: عبدالملک بن حسین العصامی (م. ۱۱۱۱ق.) ، به کوشش عادل احمد و معوض، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۹ق؛ شفاء الغرام: محمد الفاسی (م. ۸۳۲ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۱ق؛ قاموس الحرمین الشریفین: محمد رضا نعمتی، مشعر، ۱۴۱۸ق؛ مرآة الحرمین: ابراهیم رفعت پاشا (م. ۱۳۵۳ق.) ، قم، المطبعة العلمیه، ۱۳۴۴ق.
حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، برگرفته از مقاله«باب بنی‌سفیان بن عبدالاسد».
