• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بارداری حوا (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ای گروه بنی آدم خدای تعالی آن کسی است که شما را آفرید از تن واحدی که پدرتان بود و از نوع آن همسرش را آفرید تا آن مرد به داشتن آن همسر آرامش دل یابد، پس وقتی با او در آمیخت بار سبکی که عبارت بود از نطفه برداشت و همچنان این بار را داشت و با آن آمد و شد و نشست و برخاست می‌کرد تا آنکه نطفه در رحمش رشد نموده به حد جنین رسید و سنگین شد.



قرآن در باب باردار شدن حضرت حوا علیهاالسّلام پس از آمیزش حضرت آدم علیه‌السّلام با او چنین می فرماید: «هو الذی خلقکم من نفس وحدة و جعل منها زوجها لیسکن الیها فلما تغشیها حملت حملا خفیفا فمرت به فلمآ اثقلت دعوا الله ربهما لـئن ءاتیتنا صــلحا لنکونن من الشکرین» او خدائی است که شما را از نفس واحدی آفرید و همسرش را نیز از جنس او قرار داد تا در کنار او بیاساید سپس هنگامی که با او نزدیکی کرد حملی سبک برداشت که با وجود آن به کارهای خود ادامه می‌داد، و چون سنگین شد، هر دو از خداوند و پروردگار خویش خواستند (که فرزند صالحی به آنان دهد و عرضه داشتند) اگر فرزند صالحی به ما دهی از شاکران خواهیم بود. («تغشی» کنایه از آمیزش است. )

۱.۱ - معنای تفسیری آیه

معنای آن این است که : «هو الذی خلقکم» ای گروه بنی آدم خدای تعالی آن کسی است که شما را آفرید «من نفس واحده» از تن واحدی که پدرتان بود «و جعل منها» و از آن یعنی از نوع آن «زوجها لیسکن الیها» همسرش را آفرید تا آن مرد به داشتن آن همسر آرامش دل یابد، «فلما تغشیها» پس وقتی با او در آمیخت تغشی به معنای جماع است «حملت حملا خفیفا» بار سبکی که عبارت بود از نطفه برداشت «فمرت به» و همچنان این بار را داشت و با آن آمد و شد و نشست و برخاست می‌کرد تا آنکه نطفه در رحمش رشد نموده به حد جنین رسید و سنگین شد، و همسر آدم احساس سنگینی آن را می‌کرد «فلما اثقلت دعوا الله ربهما» پس وقتی سنگین شد الله را که پروردگارشان باشد بخواندند و با او عهد و پیمان بستند که «لئن آتیتنا» اگر روزی کنی ما را فرزندی «صالحا» صالح برای زندگی و بقاء به اینکه فرزندی تام الخلقه و بی عیب و آفت باشد چون در هنگام فرزنددار شدن و روزهای ولادت فرزند آرزوی انسان این است نه اینکه صالح دینی باشد «لنکونن من الشاکرین» در این صورت از شکرگزارانت خواهیم بود، نعمتت را اظهار می‌کنیم، و در امور خود از هر چیز به سویت منقطع می‌شویم، و به هیچ سببی جز تو نگرائیده و به هیچ چیز جز تو دست نمی‌آویزیم.



۱. مفردات، راغب اصفهانی، ج۱، ص۳۶۱.    
۲. اعراف/سوره۷، آیه۱۸۹.    
۳. ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبائی، ج۸، ص۴۸۷.    
۴. تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۷، ص۴۹.    
۵. تفسیر صافی، فیض کاشانی، ج۲، ص۲۵۹.    
۶. مجمع البیان، شیخ طبرسی، ج۴، ص۴۰۹.    
۷. الدر المنثور، سیوطی، ج۳، ص۶۲۵.    



فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله « بارداری حوا ».    



جعبه ابزار