باغ چال پشت بند
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
چال‌پشت‌بند، باغ bāq-e čāl-pošt-band ، باغی واقع در دره
درکه، بر سر راه مسیر کوه‌پیمایی درکه به
پلنگ‌چال، بعد از بند
عبدالله.
این باغ با حدود ۷۰۰‘۱ مـ۲ وسعت، در ارتفاع حدود ۹۹۰‘۱متری از سطح دریا جای دارد و درختان آن بیش از ۱۰۰ سال قدمت دارند.
در اواخر دهۀ ۱۳۲۰ و اوایل دهۀ ۱۳۳۰ ش، دولت وقت برای مالکان باغ‌های دره درکه سند مالکیت صادر کرد و برای این باغ نیز در همان سال‌ها سند مالکیت صادر شد. در ۱۳۹۱ ش مالک این باغ شخصی به نام علی مفیدی از اهالی درکه بوده که آن را از پدرانش به ارث برده بوده است.
در سمت غربی باغ، ساختمان کوچکی به شکل خانه‌ای ییلاقی وجود دارد که قدمت آن به اوایل دهۀ ۱۳۴۰ ش بازمی‌گردد.
برای رسیدن به محل باغ چال‌پشت‌بند، باید از روستای درکه حرکت کرد و بعد از عبور از دره‌های
گورا و
پاکوپا از کنار بند
گلرنگ گذشت، و نرسیده به محل
آبشار جوزک، در یک فرعی کوچک به سمت چپ از پل آهنی روی رودخانۀ درکه گذر کرد و وارد باغ شد. ساختمان خانۀ روبه‌رو، و صخرۀ بزرگ آبشار جوزک در انتهایی‌ترین قسمت باغ، یعنی در شمال غربی آن جای دارد.
در واقع صخرۀ آبشار جوزک مانند دیواری بزرگ در پشت باغ است. بنا بر گفتۀ مالک باغ، پل ورودی آن در قدیم چوبی و نامطمئن بود و چند سالی است که بازسازی شده، و بر جای آن پل آهنی محکمی که در برابر سیلاب‌ها مقاوم است، ساخته شده است.
درختان گردوی کهن‌سال و بسیار بلند این باغ جلوۀ خاصی به آن داده‌اند. بخشی از سمت غربی باغ که منتهی به صخرۀ آبشار جوزک است، به صورت پله‌ای درخت‌کاری شده است و از میان آخرین سنگ‌ها و صخره‌های منتهی به پشت باغ، آب آبشار جوزک که به لوله‌های بزرگ و کوچک به باغ‌های اطراف منتقل شده است، به شکل دوش‌مانندی روی بوته‌های این باغچه فرو می‌ریزد. همچنین برای حفاظت از باغ در سمت راست آن یک سیل‌بند سنگی و سیمانی ساخته‌اند که رودخانۀ درکه از پایین آن می‌گذرد.
•
صفری، سیما، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «باغ چال پشت بند»، ص۷۲۵.
