|
| ||||||||||||||||
برای رسیدن به این محل باید نخست مسیر پل رودخانۀ دارآباد و جادۀ آسفالتۀ آن را به سوی شمال پیمود. پس از رسیدن به انتهای جاده در کنار رودخانه، و با گذر از پل، و مدتی کوه‌پیمایی می‌توان به سربند غلاک و آبشار کبوترخوان رسید. این مرحله از مسیر به طور کامل در احاطۀ یالهای صخره‌ای درۀ دارآباد قرار دارد. این یالهای تند و عظیم‌الجثه و دیواره‌های بلند را چمبره‌بند و سیاه‌بند می‌گویند. مسیر از کنار چشمۀ چهان و آبشار چال‌مگس ادامه می‌یابد و به چند آبگیر یا حوضچه که به گارا یا هفت‌حوض دارآباد معروف‌اند می‌رسد. گذر از محل گارا تا باغچه‌خلیل، تنها با عبور نسبتاً دشوار از میان سنگ‌های ریز و درشت که برخی در مسیر آب رودخانه لیز و صاف شده‌اند، امکان‌پذیر است. پس از پیمودن این مسیر، دره بازتر می‌شود و کم‌کم در زیر گردنۀ زین‌اسبی دارآباد، به باغستانی کوچک می‌رسد که به آن سریونجه می‌گویند. این محل به دلیل اینکه مالکش فردی از اهالی دهکدۀ دارآباد، معروف به خلیل است، به نام باغچه‌خلیل مشهور شده و مکانی است باصفا با هوایی کاملاً مطبوع در محلی نسبتاً هموار در میان صخره‌ها و سنگ‌های کوچک و بزرگ که در منتها‌الیه شمالی آن، دیواره‌ها و گردنۀ زین‌اسبیِ دارآباد و در شمال غربی، دیواره‌ای منتهی به قلۀ کلک‌چال واقع است. خط‌الرأس اصلی دارآباد را از این محل به وضوح می‌توان مشاهده کرد. از باغچه‌خلیل می‌توان مستقیماً به طرف قلۀ توچال از راه صخرۀ کلک‌چال دست‌یافت و فاصلۀ آن تا روستای دارآباد حدود ۳ ساعت کوه‌پیمایی است. • صفری، سیما، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «باغچه خلیل»، ص۴۹۶. رده‌های این صفحه : باغچه های تهران
|
||||||||||||||||
