بحبوحه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

بحبوحه (به ضم باء و باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای وسط می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص توصیف معارف قرآن کریم از این واژه استفاده نموده است.

فهرست مندرجات

۱ - مفهوم‌شناسی
۲ - کاربردها
۳ - تعدادکاربرد
۴ - پانویس
۵ - منبع

۱ - مفهوم‌شناسی

[ویرایش]

بُحبُوحه (به ضم باء و باء) به معنای وسط آمده است؛ چنا‌ن‌که گفته می‌شود: «بحبوحة المکان: وسطه.»

آن حضرت (علیه‌السلام) در وصف قرآن فرموده است: «فهو معدن الایمان و بحبوحته و ینابیع العلم و بحوره و ریاض العدل و غدرانه؛ قرآن معدن ایمان و مرکز آن و چشمه‌های علم و دریاهای آن است، و باغستان‌های عدالت و دریاچه‌های آن می‌باشد.» خ ۱۹۸، ۳۱۵