بدن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بدن (به فتح باء و دال) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای به معنای تن و
جسد می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) از این واژه در خصوص پوشاندن بدن در
فصل پاییز و سرما و... از این واژه استفاده کرده است.
بدن، به معنای تن و جسد آمده است.
آن حضرت (علیه‌السلام) در بیانی می‌فرماید: «الا و انّ من البلاء الفاقة و اشدّ من الفاقة مرض البدن و اشد من مرض البدن مرض القلب، الا و انّ من صحة البدن تقوی القلب»
همچنین در مقام موعظه به حفظ الصحّة می‌فرماید: «توقّوا البرد فی اوّله و تلقّوه فی آخره فانّه یفعل فی الابدان کفعله فی الاشجار اوّله یحرق و آخره یورق؛
خودتان را از سرما در اوّل آن (که در پائیز شروع می‌شود) حفظ کنید و در آخرش (در
بهار) از آن استقبال نمایید. آن در بدن‌ها همان را می‌کند که در
درختان، اولّش می‌سوزاند و آخرش می‌رویاند.»
ناگفته نماند، ظاهرا منظور امام (علیه‌السلام) باد پائیزی و بهاری است؛ چراکه می‌گویند از
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) نقل شده که فرموده «تجنّبوا ریح الخریف فانه یفعل بابدانکم کما یفعل باشجارکم و تعرّضوا ریح الربیع فانه یفعل بابدانکم کما یفعل باشجارکم.»
بدن و ابدان جمعا سی و یک بار در کلام امام (علیه‌السّلام) آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بدن»، ص۱۲۰.
