بدو (بر وزن عقل)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بدو (بر وزن عقل) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای بادیه و صحرا می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص فتنه ستمگران از این واژه استفاده نموده است.

---

بدو (بر وزن عقل) به معنای بادیه و صحرا، آمده است. به همین جهت خدای تعالی در قرآن مجید فرموده است: «وَ جاءَ بِکُمْ مِنَ الْبَدْوِ؛ خدا شما را از صحرا به مصر آورد.»

---

آن حضرت (علیه‌السلام) درباره فتنه فرموده: «... تنطق فیها الظلمة و تدقّ اهل البدو بمسحلها؛ در آن فتنه ستمگران امر و نهی می‌کنند و اهل بادیه را با رکاب خویش می‌کوبد.»
• «مسحل» به معنی رکاب و خرمن‌کوب آمده است.
«بدوّیة و بدویّ» آن‌چه به صحرا نسبت داده می‌شود چنان‌که فرموده: «و النابتات البدویّة اقوی و قودا و ابطاء خمودا؛ علف‌های بیابانی در اشتعال قوی و در خاموش شدن بطی‌ء است.»
در کتاب صبحی صالح به جای «بدویّه»، «و النابتات العذیة» آمده است.

---