• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

برج (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


برج (به فتح باء و راء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ظهور، آشکار شدن، نمایان شدن و هویدا شدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف وجود ازلی و ابدی بودن خدای تعالی از این واژه استفاده نموده است.


برج (به فتح باء و راء) به معنی ظهور و آشکار شدن است. چنان‌که طبرسی ذیل آیه ۶۰، سوره نور
[۱] نور/سوره۲۴، آیه۶۰.    
فرموده است: «برج را به علت ظاهر و آشکار بودنش برج گفته‌اند.»

آن حضرت در وصف حق تعالی فرموده است: «و لم یزل قائما دائما اذ لا سماء ذات ابراج و لا حجب ذات ارتاج ...؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۲۳، خطبه۹۰.    
خدا پیوسته وجود داشت وقتی که نه آسمان با ستارگان بود و نه حجابات دارای دروازه‌ها.»
منظور از برج‌ها ستارگان آسمانی هستند، نه برج‌های خیالی که به آن‌ها حمل، ثور، جوزاء و... گفته می‌شود که برای تبیین این موضوع می‌توان به قاموس قرآن ذیل واژه‌ی (برج)، رجوع نمود.

این کلمه فقط یک‌بار به صیغه جمع «ابراج» در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ نور/سوره۲۴، آیه۶۰.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۲۳، خطبه۹۰.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «برج»، ص۱۲۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار