برم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
برم (به فتح باء و راء)،
ابرام،
مبرم و
تبرّم یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای محکم کردن، خستگی و زود رنجی می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در مواردی از این واژه استفاده نموده است.
برم (به فتح باء و راء)، ابرام، مبرم و تبرّم به معنای محکم کردن،
تضجّر، خستگی و زود رنجی آمده است.
آن حضرت (علیه‌السلام) در نفرین به
طلحه و
زبیر فرموده: «اللهّم انهما قطعانی و ظلمانی و نکثا بیعتی ... فاحلل ما عقدا و لا تحکم لهما ما ابرما و ارهما المسائة فیما امّلا و عملا؛
خدایا آن‌دو رحم مرا قطع کرده و به من
ظلم نموده و
بیعتم را شکستند، ... خدایا آن‌چه بسته‌اند بازکن، آن‌چه را که محکم کرده‌اند محکم منما، در آرزوها و عملشان بدی پیش آور.»
«مبرم؛
محکم شده.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به
مالک فرموده: «ثمّ اختر للحکم بین الناس افضل رعیّتک فی نفسک ... و اقلّهم تبرّما بمراجعة الخصم؛
ای مالک آنگاه برای
قضاوت میان مردم بهترین رعیّت را از نظر خود اختیار کن، ... و آن‌که در مراجعه خصوم از همه کمتر خستگی و تضجّر دارد.»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «برم»، ص۱۳۱.
