برکات بن محمد بن ابراهیم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
برکات بن محمدبن ابراهیم، نبیره
برکات بن نمی، و نخستین کسی که از این طایفه مقام شریفی یافت و در ۱۰۸۲ بر تخت حکمرانی نشست.
این کار به همت محمد بن سلیمانِ رُودانی، از اهالی شمال
افریقا، صورت گرفت که از یک سو با ذوو زید دشمنی می‌ورزید و از سوی دیگر، در شمار خواص صدراعظم عثمانی
احمد کوپریلی بود.
در نخستین بخش حکمرانی برکات، محمد بن سلیمان به اصلاحاتی بنیانی پرداخت تا، در قبال طبقه اعیان قدیم، وضع بیگانگان ساکنِ
مکّه و طبقات فقیر را بهبود بخشد؛ ولی با درگذشت کوپریلی در ۱۰۸۷، ستاره اقبال بانی این اصلاحات نیز افول کرد. برکات تا زمان
مرگ، یعنی ۱۰۹۳، در مقام شریفی باقی بود؛ سپس فرزندش، سعید، به جای او نشست.
(۱) احمد زینی دَحلان ، خلاصة الکلام ، قاهره ۱۳۰۵؛
(۲) احمد سِباعی ، تاریخ مکّه ، قاهره ۱۳۷۲؛
(۳) C. Snouck Hurgronje، Mekka ، The Hague ۱۸۸۸-۱۸۸۹؛
(۴) F. Wدstenfeld، ed.، Die Chroniken der Stadt Mekka ، Gخttingen ۱۸۵۷-۱۸۶۱.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «برکات بن محمد بن ابراهیم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۵/۱۹.
