بستری شدن امام خمینی در بیمارستان قلب تهران
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در روزهای نخست بهمن ماه سال ۱۳۵۸
امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه)، به دلیل بروز عارضه قلبی از قم به تهران منتقل شده و در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان قلب تهران بستری گردیدند. انتشار این خبر موجب شد تا موجی از نگرانی سراسر کشور را فراگیرد به نحوی که قاطبه مردم و بسیاری از شخصیت‌های سیاسی و مذهبی داخل و حتی خارج کشور، نگرانی و ارادتمندی خود را در ضمن درخواست ملاقات و ارسال نامه و حضور در بیمارستان، نشان دادند. پس از گذشت حدود ۲ ماه و بهبودی حال امام، به تشخیص پزشکان ایشان در خانه کوچکی در شمال تهران مستقر شدند و چندی بعد در منزل کوچکی در محله
جماران سکنی گزیدند.
سیدروح‌الله موسوی خمینی مشهور به امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه)، بنیانگذار و اولین رهبر
نظام جمهوری اسلامی ایران در ۳۰ شهریور ۱۲۸۱ در خمین از توبع
استان مرکزی چشم به جهان گشودند. ایشان پس از تحمل
تبعید و سال‌ها دوری از وطن، بالاخره در ۱۲ بهمن ماه ۱۳۵۷ وارد ایران شدند و در ۱۵ بهمن ماه
بازرگان، را
نخست‌وزیر دولت موقّت و مامور تشکیل کابینه کردند و از مردم خواستند که از وی حمایت کنند. امام خمینی در برابر
حکومت نظامی ۲۱ بهمن دولت
بختیار ایستادند و با صدور اطلاعیه‌ای، آن را خدعه خوانده و از مردم خواستند که به آن اعتنا نکنند. همین اقدام در نهایت باعث به ثمر نشستن
نهضت و پیروزی
انقلاب اسلامی شد. حضرت امام پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در تاریخ ۱۰ اسفند ۱۳۵۷ شمسی راهی قم شده و در آن جا اقامت گزیدند؛ این در حال بود که مردم تا کیلومترها به استقبال آمده بودند.
از همان روزهای ابتدایی پیروزی انقلاب، امام بر برگزاری
رفراندوم اصرار کردند تا اینکه نهایتا در ۱۰ فرودین ۱۳۵۸ مردم در رایی قاطع به جمهوری اسلامی آری گفتند. جلوگیری از انحلال
ارتش که خواسته تعدادی از انقلابیون بود،
مدیریت غائله
خرمشهر،
مهاباد،
کردستان و
پاوه، تلاش برای تشکیل
مجلس خبرگان قانون اساسی و حل چالش‌های آن، حمایت از
اشغال سفارت آمریکا، موافقت با
استعفای دولت موقت، اعلام فرمان تشکیل
جهاد سازندگی و
بسیج مستضعفین و پایان بخشیدن به غائله هواداران
آیت‌الله شریعتمداری از مهم‌ترین اقدامات امام در سال اول انقلاب بود.
امام خمینی در ۲۹ دی ماه ۵۸
وصیت‌نامه جدیدشان را نوشتند و آقایان
منتظری و
پسندیده را وصی خودشان قرار دادند.
چند روز بعد از این ماجرا در تاریخ ۲ بهمن ۱۳۵۸ امام‌خمینی به دلیل عارضه قلبی در بیمارستان قلب تهران بستری شدند.
در آن روز، برف سنگینی در شهر قم در حال باریدن بود؛ لذا امکان انتقال امام با هلیکوپتر به تهران وجود نداشت. به همین دلیل تیم ویژه‌ای با مدیریت و هدایت حجج الاسلام و المسلمین
اشراقی (داماد امام) و
حاج احمد آقا (فرزند امام) مجبور می‌شوند امام را با چند دستگاه اتومبیل متعلق به
سپاه پاسداران قم که مسئولیت حفاظت از بیت و شخص امام را بر عهده داشتند، تا تهران همراهی کنند.
بعلت بارش برف سنگین، طولانی شدن راه و ناهمواری اتوبان چند مرتبه قلب امام دچار مشکل شد تا حدی که پزشکان بشدت نگران شدند. به هر حال کاروان و آمبولانس حامل امام در تاریخ دوم بهمن ۱۳۵۸ وارد بیمارستان قلب شهید رجایی تهران شد و بلافاصله ایشان را در بخش ccu بستری کرده، تحت مراقبت‌های ویژه قرار دادند.
به منظور مراقبت و درمان امام، تیم ویژه‌ای متشکل از پزشکان متخصص قلب کشور همچون
دکتر عارفی، معتمدی، بهزادنیا، زرگر و چند تن دیگر به مسئولیت دکتر عارفی (پزشک انقلابی، متخصص، امین و مورد اعتمادی که همواره تا آخرین لحظه حیات امام این مسئولیت را برعهده داشت) تعیین شد. نظر پزشکان به جراحی بود، اما امام مخالفت کردند و قبول کردند که داروها را به صورت منظم استفاده کنند.
با پخش خبر بستری شدن امام در بیمارستان قلب تهران، ارادتمندان و مردم انقلابی تهران و دیگر شهرها که نگران وضعیت جسمانی رهبرشان بودند؛ روانه بیمارستان شدند. علاوه بر مردم، اغلب مسئولان کشور و همچنین اعضای شورای انقلاب مانند
شهید بهشتی،
آیت‌الله خامنه‌ای،
هاشمی رفسنجانی و بسیاری دیگر از شخصیت‌های برجسته شورای انقلاب به جز
استاد شهید مطهری و
شهید مفتح که به دست
منافقین به
شهادت رسیده بودند، راهی بیمارستان قلب شدند. ضمن آنکه بسیاری از رهبران جنبش‌های اسلامی و رهایی‌بخش و رهبران کشورهای مختلف جهان و قاطبه مردم داخل و خارج از کشور با ارسال نامه مراتب نگرانی و ارادتمندی خود به امام را اعلام می‌نمودند و البته امام نیز پس از بهبود نسبی نامه‌های برخی از رهبران کشورها و حتی مردم عادی را، کتباً پاسخ دادند.
پس از حدود دو ماه، امام بهبود پیدا کردند، اما پزشکان صلاح ندیدند که دوباره در قم اقامت کنند و تاکید نمودند که در اطراف بیمارستان قلب منزلی برای امام گرفته شود و علاوه بر آن به تشخیص پزشکان الزاماً می‌بایست در شمال تهران که از هوای مناسب برخوردار است سکونت داشته باشند. بنابراین امام ابتدا در منطقه دربند تهران و پس از آن در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۵۹، در خانه کوچکی در
جماران مستقر شدند.
بازنویسی توسط گروه پژوهشی ویکی فقه.
