بسل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَسل (به فتح باء و سکون سین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای منع و ضمّ می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان ویژگی‌های دشمنان خویش از این واژه استفاده نموده است.
بَسل (به فتح باء و سکون سین) به معنای منع و ضّم آمده است. چنان‌که
راغب این‌گونه معنا کرده است.
همچنین در لغت آمده است: «ابسله: اسلمه للهلکة.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
دشمنان خود فرموده است: «اللهم فان ردّوا الحق فافضض جماعتهم و شتّت کلمتهم و ابسلهم بخطایاهم ...؛
خدایا اگر حق را ردّ کردند اجتماع‌شان را بشکن اتفاق کلمه‌شان را از بین ببر و در اثر گناهانشان، آن‌ها را تسلیم هلاک فرما.»
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بسل»، ص۱۳۴.
