• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بطر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بَطَر (به فتح با و طاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای طغیان، حیرت، تکبّر می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف انسان از این واژه استفاده نموده است.



بَطَر (به فتح با و طاء) به معنای طغیان، حیرت، تکبّر، آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف انسان می‌فرماید: «ان استغنی بطر و فتن و ان افتقر قنط و وهن؛ اگر غنی شود متکّبر گردد و اگر فقیر شود نومید و سست شود.»
همچنین در بیانی دیگر فرموده است: «الدهر یومان یوم لک و یوم علیک فاذا کان لک فلا تبطر و اذا کان علیک فاصبر»


این واژه با مشتقاتش شش ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۹۸، حکمت۱۵۰.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۴۶، حکمت۳۹۶.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۵، خطبه۶۴.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۳۷، نامه۵۳.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۰۷، نامه۳۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَطَر»، ص۱۴۲.    






جعبه ابزار