• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بعیر (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بَعیر (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای مطلق شتر اعمّ از نر و ماده می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص ملاحم از این واژه استفاده نموده است.



بَعیر (به فتح باء) به معنای مطلق شتر اعمّ از نر و ماده آمده است. زیرا ماده آن ناقه و نرش جمل است.


چنانکه درباره ملاحم فرموده است: «ذاک اذا عضّکم البلاء کما یعض القتب غارب البعیر؛ آن در وقتی است که بلا شما را به دندان می‌گیرد و زخمی می‌کند چنان‌که جهاز، کوهان شتر را.»


این واژه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۷، خطبه۱۸۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَعیر»، ص۱۴۵.    






جعبه ابزار