• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بقه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بَقَّه (به فتح باء و قاف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای کک یا پشه می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد ضعیف بودن انسان از این واژه استفاده نموده است.



بَقَّه (به فتح باء و قاف) به معنای کک یا پشه آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره انسان فرموده است: «مسکین ابن آدم ... تؤلمه البقّة، و تقتله الشّرقة و تنتنه العرقة؛ بی‌چاره پسر آدم ... حشره ریزی که کک باشد اذیتش می‌کند، اگر جرعه‌ای آب دهان در حلقش بماند خفه‌اش می‌نماید، و یک عرق کردن او را متعفّن می‌سازد.»


این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۹، حکمت۴۱۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَقَّه»، ص۱۴۸.    






جعبه ابزار