• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بلادت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


بَلادت (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای کودنی، کند ذهنی و خنگی می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف ملائکه و قدرت خدای تعالی از این واژه استفاده نموده است.


بَلادت (به فتح باء) به معنای کودنی آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «البلادة: ضدّ الزکا.»

امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف ملائکه فرموده است: «و لا تعدو علی عزیمة جدّهم بلادة الغفلات؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۰، خطبه۹۱.    
بر تصمیم جدّی آنها کودنی غفلتها غالب نیابد.» همچنین در رابطه با قدرت خداوند فرموده است: «و لو اجتمع جمیع حیوانها من طیرها و بهائمها ... و متبلّده ... اممها و اکیاسها علی احداث بعوضة ما قدرت علی احداثها»
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۵، خطبه۱۸۶.    

• منظور از «متبلّده» کودن است.

این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۰، خطبه۹۱.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۵، خطبه۱۸۶.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلادت»، ص۱۵۲.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار