بلد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَلَد (به فتح باء و لام) از
واژگان قرآن کریم، به معنای سرزمین است.
بَلَد به معنای سرزمین است. «وَ الْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَباتُهُ بِاِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِی خَبُثَ لا یَخْرُجُ اِلَّا نَکِداً»،
سرزمین پاک و خوب علفش باذن پروردگارش می‌روید و سرزمینی‌که خبیث است علف آن نمی‌روید مگر به صعوبت.
باید دانست: بلد بمعنی شهر نیست و معنای آن چنانکه از خود قرآن نیز بدست می‌آید، سرزمین و دیار است و در اصطلاح فعلی، عرب‌ها (سال ۱۳۹۰ قمری هجری) بمالک، بلاد می‌گویند.
در قاموس گوید: «الْبَلَدُ و الْبَلْدَةُ... کلّ قطعة من الارض مستخیرة عامرة او غامرة» در اقرب الموارد آمده: «البلد و البلدة کلّ موضع من الارض عامرا او خلاء» راغب گفته: بلد مکانی است محدود و معیّن و محلّ انس باجتماع ساکنین و اقامتشان، جمع آن بلاد و بلدان است.
«سُقْناهُ لِبَلَدٍ مَیِّتٍ فَاَنْزَلْنا بِهِ الْماءَ»
ابر را برای سرزمینی مرده سوق دادیم و بواسطه آن آب نازل نمودیم. «بَلْدَةٌ طَیِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ»
سرزمین دلچسب و خوش آیند و پروردگار چاره ساز «فَنَقَّبُوا فِی الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ»
در سرزمین‌ها راه‌ها ساختند آیا فرارگاهی هست؟
در آیه‌ی «رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً»
و آیات ۱ و ۲ سوره بلد- و ۳ سوره تین- و ۱۲۶ بقره- و ۹۱ نمل که نوعا «بلد» را شهر مکّه گفته‌اند، اگر سرزمین بگوئیم و از معنی اوّل خارج نشویم هیچ اشکالی نخواهد داشت، زیرا دیار و سرزمین شامل شهر نیز هست بقیّه‌ی مطلب در «قریه و مدینه» دیده شود.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بلد»، ج۱، ص۲۲۵.
