بلنجر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَلَنْجَر، شهری که بنابر گزارش‌های تاریخی در ماوراء
قفقاز و سرزمین
خزر قرار داشته است.
در متون اسلامی نام این
شهر به همین صورت نوشته شده، ولی در بعضی مآخذ به صورت بِلِنْجِر و بَلِنْجِر نیز آمده است.
بارتولد بلنجر را با وراچان، شهر قدیم
خزر یکی دانسته است.
درباره محل این شهر نیز گمان‌هایی وجود دارد و برخی آن را در شمال
داغستان و کنار بستر رود سولاک دانسته‌اند. بعضی نیز گمان دارند که بلنجر نزدیک سرچشمه رود سولاک واقع بوده است. بارتولد با استناد به نظر مارکوارت بلنجر را آخرین و جنوبی‌ترین شهر در سرزمین خزران دانسته است.
برخی مآخذ محل بلنجر را در سرزمین خزر، «دربند خزران» نامیده‌اند.
گروهی محل این شهر را نزدیک اندری - ژدره دانسته‌اند که نام کنونی آن آندره‌یوو است.
ولی آرتامونف مؤلف «تاریخ خزر» محل بلنجر را شهر کنونی بویناکْس نوشته است.
طبری به قومی با نام بلنجر اشاره کرده است.
و
سمعانی این سرزمین را به بلنجر بن یافث، و مردم بلنجر را بدان سرزمین منتسب دانسته است.
برخی مآخذ افزون بر بلنجر، چند شهر دیگر، از جمله سمندر (البیضاء) و اتل را هم در سرزمین خزران یاد کرده‌اند
گفته شده که بلنجر در غرب سمندر واقع بوده، و در آغاز تختگاه خزران محسوب می‌شده است.
مسعودی که در نیمه سده ۴ق/۱۰م می‌زیسته، از اتل به عنوان تختگاه خزران یاد کرده است. وی می‌نویسد پیش از آن بلنجر تختگاه خزران بود.
شهر بلنجر در دوران پادشاهی
خسرو انوشیروان (۵۳۱ -۵۷۹م) به تصرف سپاهیان
ایران درآمد.
در ۲۲ق/۶۴۳م
عبدالرحمان بن ربیعه به
جنگ خزران سوی‌ِ بلنجر رفت. وی پس از چند پیکار به
قتل رسید و عرب‌ها ناگزیر تا دربند عقب نشستند. این واقعه در دوران خلافت
عثمان روی داد.
سلمان بن ربیعه باهلی نیز در عهد عثمان عازم پیکار با خزران و گشودن شهر بلنجر شد. وی تا حوالی بلنجر رسید، ولی نتوانست به درون شهر رخنه کند و در نهایت کشته شد.
در ۱۰۴ق/۷۲۲م
جراح بن عبدالله حَکَمی که از سوی
یزید بن عبدالملک، خلیفه اموی (۱۰۱- ۱۰۵ق/۷۱۹-۷۲۳م) به امارت
ارمنستان و
آذربایجان منصوب شده بود، عازم فتح بلنجر شد. او پس از پیکاری سهمگین بلنجر را گشود و خزران را به هزیمت واداشت و گروه بسیاری، از جمله زنان و کودکان را در
آب غرق کرد و
اسیر بسیار گرفت. وی قلعه‌های مجاور بلنجر را نیز
فتح کرد و مراتب پیروزی خود را به یزید بن عبدالملک نوشت.
جراح بن عبدالله این ناحیه را به صورت بخشی از اران، به ویژه سرزمین کبلک (قَبَلَه) درآورد.
بسیاری از اهالی بلنجر و دژهای اطراف آن به سرزمین‌های شمال مهاجرت کردند. پس از آن، شهر سمندر که در ۳۹۴/۵ کیلومتری بلنجر واقع شده بود، به تختگاه خزران بدل گشت.
در ۱۱۲ق/۷۳۰م جنگ میان خزران و متحدانشان با سپاه
اسلام به شکست
مسلمانان انجامید؛ طبری از قول
محمد بن عمر نوشته است که «ترکان جراح بن عبدالله را در بلنجر کشتند»
در ۱۱۴ق
مسلمه بن عبدالملک پس از هزیمت دادن خاقان خزر، از دربند بازگشت، ولی چندی بعد بار دیگر متوجه استحکامات شمال قفقاز شد و مردم بلنجر شهر خود را ترک گفتند.
پس از سقوط بلنجر و انتقال تختگاه خزران به سمندر، از بلنجر کمتر یاد شده است. به گفته کستلر
شاید قوم بلنجر در میان خزران مستحیل و جذب آنان شده باشند.
(۱) ابن‌اثیر، الکامل.
(۲) ابن اعثم کوفی، احمد، الفتوح، به‌کوشش‌علی‌شیری، بیروت، ۱۴۱۱ق/۱۹۹۱م.
(۳) ابو عبید بکری، عبدالله، معجم‌ما استعجم، به‌کوشش‌مصطفی‌سقا، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
(۴) ابوالفدا، تقویم‌البلدان، به کوشش رنو و دوسلان، پاریس، ۱۸۴۰م.
(۵) حدودالعالم، به‌کوشش‌منوچهر ستوده، تهران، ۱۳۶۲ش.
(۶) خلیفه بن‌خیاط، تاریخ، به‌کوشش‌سهیل‌زکار، دمشق، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
(۷) دمشقی، محمد، نخبه الدهر، بیروت، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م.
(۸) رضا، عنایت‌الله، اران‌از دوران‌باستان‌تا آغاز عهد مغول، تهران، ۱۳۸۰ش.
(۹) سمعانی، عبدالکریم، الانساب، حیدرآباد دکن، ۱۳۸۳ق/ ۱۹۶۳م.
(۱۰) طبری، تاریخ.
(۱۱) قلقشندی، احمد، صبح‌الاعشی، به‌کوشش‌محمدحسین‌شمس‌الدین، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۷م.
(۱۲) کستلر، آ، خزران، ترجمه محمدعلی موحد، تهران، ۱۳۶۱ش.
(۱۳) مسعودی، علی، التنبیه‌والاشراف، به‌کوشش‌دخویه، لیدن، ۱۸۹۳م.
(۱۴) یاقوت، بلدان.
(۱۵) یعقوبی، احمد، تاریخ، بیروت، ۱۳۷۹ق/۱۹۶۰م.
(۱۶)، M I، Istoriya Khazar، Leningrad، ۱۹۶۹.
(۱۷) Barthold، WW، Sochineniya، Moscow، ۱۹۶۳.
(۱۸) BSE ۳.
(۱۹) Buniyatov، Z، Azerbaidzhan v VII-IX vv، Baku، ۱۹۶۵.
(۲۰) Istoriya Dagestana، Moscow، ۱۹۶۷.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «بلنجر»، شماره۵۰۵۶.
