|
| ||||||||||||||||||
در گذشته در مناطق کوهستانی به مکانی که با سنگ‌های بزرگ، چه به‌طور طبیعی و چه دست‌ساز، سازه‌ای حفاظ‌گونه شکل می‌گرفته است، بند می‌گفتند. ناصرالدین شاه برای رفتن به عمارت شاهی در شهرستانک، از مسیری کوهستانی گذر می‌کرد. او در میان راه معمولاً برای استراحت در این مکان می‌ماند و شب را در آنجا می‌گذراند؛ به همین سبب این مکان به بند شاه‌نشین معروف شده، هرچند امروزه اثری از آن باقی نمانده است. گفتنی است که این بند در ارتفاع حدود ۷۰۰‘ ۳ متری از سطح دریا واقع شده است. • صائبی‌مقدم، سعیده، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «بند شاه نشین»، ص۱۰۸۲. رده‌های این صفحه : بندهای تهران
|
||||||||||||||||||
