• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بهت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بَهت (بر وزن عقل) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تحّیر و دهشت می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی از این واژه استفاده نموده است.



بَهت (بر وزن عقل) به معنای تحّیر و دهشت آمده است. بر این اساس بُهتان دروغی است که شخص را متحیّر کند.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره خودش می‌فرماید: «یهلک فیّ رجلان محّب مفرط و باهت مفتر؛ درباره من دو نفر هلاک می‌شود: دوست دارنده مفرط (که مرا از حدّ بشر بالا بداند) و بهتان گوی افتراء گوی.»
امام (علیه‌السلام) همچنین درباره منافقان فرموده است: «فتقرّبوا الی ائمّة الضّلالة و الدعاة الی النار بالزور و البهتان» همچنین در خطبه ۸۳، می‌فرماید: «بهتة السئوال.»


این واژه چهار ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۵۸، حکمت۴۶۹.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۲۶، خطبه۲۱۰.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۱۳، خطبه۸۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بهت»، ص۱۵۷.    






جعبه ابزار