• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بهت (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


بَهْت (به فتح باء و سکون هاء) از واژگان قرآن کریم به معنای تحیّر است.


بَهْت
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۳۹.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۴۸.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۹۲.    
به معنای تحیّر است. (فَبُهِتَ‌ الَّذِی کَفَرَ)
[۴] بقره/سوره۲، آیه۲۵۸.    
کافر مبهوت و متحیّر شد. (بَلْ تَاْتِیهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ‌)
[۵] انبیاء/سوره۲۱، آیه۴۰.    
بلکه قیامت ناگهان میاید و مبهوتشان میکند.
بهتان‌ دروغی است که شخص را مبهوت می‌کند (مفردات) (سُبْحانَکَ هذا بُهْتانٌ‌ عَظِیمٌ)
[۶] نور/سوره۲۴، آیه۱۶.    
پاک و منزّهی تو این بهتانی بزرگ است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۳۹.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۴۸.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۹۲.    
۴. ↑ بقره/سوره۲، آیه۲۵۸.    
۵. ↑ انبیاء/سوره۲۱، آیه۴۰.    
۶. ↑ نور/سوره۲۴، آیه۱۶.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بهت»، ج۱، ص۲۳۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن
جعبه ابزار